วัวลืมตีน หมายถึง (สำ) น. คนที่ได้ดีแล้วลืมฐานะเดิมของตน.
น. คนที่มีความผิดติดตัวทําให้คอยหวาดระแวง,วัวสันหลังขาด ก็ว่า.
(สํา) น. ของหายแล้วจึงจะเริ่มป้องกัน, เรื่องเกิดขึ้นแล้วจึงคิดแก้ไข.
ดู งัว ๕.
ดู พะยูน.
[วัดสะ] น. ฝน, ฤดูฝน; ปี. (ป.; ส. วรฺษ).
[วัดสะ] น. ฝน, ฤดูฝน; ปี. (ป.; ส. วรฺษ).
[วัดสะคะนะนา] น. การนับปี. (ป. วสฺส + คณนา).